The pale blue eye je najlakše opisati kao gotsku istorijsku misteriju u kojoj stari, izanđali i bivši detektiv rešava slučaj ubistva kadeta u čuvenoj Vest Point vojnoj akademiji a da pri tom i sam ima duhove prošlosti koji su mu zajahali kičmu, da ne spominjemo problem s alkoholom.

Ali ako znamo da tom detektivu u jednom trenutku u toku istrage počinje da asistira jedan drugi pitomac te akademije – izvesni E. A. Po, onda se ovaj film pretvara u kakvu fiktivnu biografiju jednog od najvećih američkih, ako ne i svetskih romantičara, čuvenog ukletog pesnika/kritičara i najprominentnije figure gotske književnosti – Edgara Alana Poa, koga sa dosta raspoloženja i kakve uklete melanholije i raspevanog romantizma tumači Hari Meling, jedan od najzanimljivijih glumaca današnjice.

Meling je fascinantan kao mladi Po, u isto vreme zanesen, sklon alkoholu, snoviđejnim razgovorima sa mrtvom majkom, melanholiji i onostanim mislima, nekako superioran u svom duhu i ophođenju prema svetu i tragičan u svesti da njegova senzibilna priroda u okolini izaziva samo gnušanje i revolt.

Otuda ovo ne treba gledati čisto kao gotski triler, već kao jedan fiktivan biopik natopljen gotskom atmosferom u kome je odnos među likovima važniji nego sama misterija koja se kreće na razmeđi potrage za serijskim ubicom i otkrivanja kakvih okultnih elemenata u inače na prvi pogled jednostavnom zločinu.

Uz uvek raspoloženog Kristijana Bejla, u ovom filmu se svakako može uživati, iako mu ne bi škodilo malo kraće vreme trajanja, kao jednoj priči u kojoj je lik Poa apsolutno oživeo zahvaljujući senzacionalnom Melingu i žanrom misterije odao mu dužnu počast kao piscu koji je praktično i pre A. Konana Dojla i Agate Kristi pokrenuo svojim delima čitav žanr detektivske priče.

Slobodan Novokmet