Korto Malteze i dalje plovi
Helly Cherry
Za još dva koraka je “Darkvud” bliže konačnom ispravljanju istorijske nepravde, koju je ovaj izdavač počeo da sprovodi u delo tokom prošle godine, poklonivši nam za pedeseti rođendan Korta Maltezea prva dva, luksuzna (i ćirilična) albuma kultnog strip serijala Huga Prata - pišu Večernje novosti. Trenutno su tačno na trećini predviđenog puta koji se sastoji od dvanaest etapa odnosno albuma, budući da su iz štampe upravo izašli treći i četvrti – “Uvek malo dalje” i “Kelti”, sve sa pripadajućim, neizostavnim mapama, crtežima, akvarelima…
Ogromna je radost čitalaca pri svakom novom susretu sa ovim junakom, najneodoljivijim pustolovom devete umetnosti, mornarem čije su avanture ulepšale naša, više ili manje burna “preplovljavanja” iz detinjstva u mladost. Pratovo remek-delo, tačnije remek-serijal počeo je da se rađa sa “Baladom o slanom moru”, u čije je stranice prvi put uplovio šarmantni kapetan. Tačnije – “uplutao”, kako lepo precizira i Tjeri Toma u predgovoru albuma “Uvek malo dalje”, gde kaže:
– Ima li ičeg “prirodnijeg” (u poretku prirode gde okean nije uvek tih…) od prvog Kortovog pojavljivanja na početku “Balade”? Svi se toga dobro sećaju: nalazimo ga kako pluta, razapet, na vrhovima talasa. Tu je rođen (majka, andaluzijska Ciganka, i otac, mornar iz Kornvola, tek će naknadno biti izmišljeni). I upravo tu će biti ponovo rođen, na drugom kraju ciklusa koji mu je posvećen: u epizodi “Mu”, poslednjoj avanturi koja je upravo nastavak mutacija, preobražaja…, gde vidimo Korta kako se vraća u morske dubine. Samo što za njega vreme ne protiče kao za nas ostale. Zapravo, od albuma “Bajka o Veneciji”, Korto nije prestajao da se podmlađuje; Pratova linija, sve više nošena izlivima brzog i aluzivnog skiciranja, do te mere je pročistila crte lica svog junaka da ga je na kraju fiksirala u nekom životnom međustadijumu između zrelog čoveka i adolescenta…
Odista – Korto, premda ih “zapravo” ima više od 130 (“zvanično” rođen u Valeti 1887), a “stripskih” pedeset jednu, nema godine. Tačnije – ne stari. A još je bezvremenija istinska umetnost, nova ili stara, svejedno, koju nam je ostavio Hugo Prat u ovom svom magnum opusu, koji predstavlja najsavršeniji zamislivi spoj istinske slikarske veštine i literarne sofisticiranosti.
Ogromna je radost čitalaca pri svakom novom susretu sa ovim junakom, najneodoljivijim pustolovom devete umetnosti, mornarem čije su avanture ulepšale naša, više ili manje burna “preplovljavanja” iz detinjstva u mladost. Pratovo remek-delo, tačnije remek-serijal počeo je da se rađa sa “Baladom o slanom moru”, u čije je stranice prvi put uplovio šarmantni kapetan. Tačnije – “uplutao”, kako lepo precizira i Tjeri Toma u predgovoru albuma “Uvek malo dalje”, gde kaže:
– Ima li ičeg “prirodnijeg” (u poretku prirode gde okean nije uvek tih…) od prvog Kortovog pojavljivanja na početku “Balade”? Svi se toga dobro sećaju: nalazimo ga kako pluta, razapet, na vrhovima talasa. Tu je rođen (majka, andaluzijska Ciganka, i otac, mornar iz Kornvola, tek će naknadno biti izmišljeni). I upravo tu će biti ponovo rođen, na drugom kraju ciklusa koji mu je posvećen: u epizodi “Mu”, poslednjoj avanturi koja je upravo nastavak mutacija, preobražaja…, gde vidimo Korta kako se vraća u morske dubine. Samo što za njega vreme ne protiče kao za nas ostale. Zapravo, od albuma “Bajka o Veneciji”, Korto nije prestajao da se podmlađuje; Pratova linija, sve više nošena izlivima brzog i aluzivnog skiciranja, do te mere je pročistila crte lica svog junaka da ga je na kraju fiksirala u nekom životnom međustadijumu između zrelog čoveka i adolescenta…
Odista – Korto, premda ih “zapravo” ima više od 130 (“zvanično” rođen u Valeti 1887), a “stripskih” pedeset jednu, nema godine. Tačnije – ne stari. A još je bezvremenija istinska umetnost, nova ili stara, svejedno, koju nam je ostavio Hugo Prat u ovom svom magnum opusu, koji predstavlja najsavršeniji zamislivi spoj istinske slikarske veštine i literarne sofisticiranosti.