Kada čuješ  Mannish boy  Muddy Watersa, jasno ti je da nema načina da ga seciraš. To je jednostavno neverovatno puno duha. To je u osnovi klasični blues kliše, ali postoji nešto unutra što čini da uši otpadaju. Čujem i upitam se šta ljudi čine kad čuju takvu muziku. To je toliko senzualno da me probija znoj.

John Fogerthy, Creedence Clearwater Revival

    
    Otac električnog bluesa, Madi Voters svakako je jedno od najpoznatijih imena blues univerzuma, čikaški lider, cenjen kao gitarista i veoma plodan autor.
    Detinjstvo je proveo na Delti Mississippija, gradiću Clarksdaleu, gde stiče prva blues iskustva - snimci Roberta Johnsona definitivno ga opredeljuju. Kao dvadesetogodišnjak počinje sa časovima gitare kod majstora Son Housea. Prve snimke pravi 1941. za Alana Lomaxa, čuvenog blues kolekcionara. U to vreme živi veoma bedno, radeći na Stovall plantaži pamuka. U potrazi za boljim životom odlazi u Chicago 1943., noseći sa sobom kofer, gitaru i bogato blues iskustvo Delte. Bila je to ključna prekretnica u njegovom životu. Počinje da nastupa po lokalnim klubovima, elektrificiran i pojačan do granica do tada nemoguće čujnosti. Ubrzo se probija, biva primećen od strane braće Chess, vlasnika tada vodeće izdavačke kompanije, koji vizionarski uviđaju električni potencijal do tada akustičnog Delta bluesa. Era urbanog čikaškog bluza počinje da se rađa...
    Istorijske, 1948.godine, daleko od Balkana i povijesnog Ne, rađa se prvi pravi, presudni električni blues bend, prethodnica i uzor svemu postojećem i budućem. Legendarnu postavu činili su: Muddy Waters-gitara, vokal, Jimmy Rogers- gitara, Willie Dixon-bas, Little Walter- usna harmonika, Otis Spann- piano i Elein Evans- bubnjevi. Njihov prvi studijski snimak bila je nezaboravna,, I cant be satisfied“. Pored pomenutih velikana, u ,, Muddy Waters blues bandu“ svirali su još: gitaristi Luther Tucker i Earl Hooker, usni harmonikaši Junior Wells, Big Walter Horton i James Cotton, pijanisti Memphis Slim i Pinetop Perkins, bubnjar Fred Bellow, sve same blues veličine i majstori jedinstvenog stila i senzibiliteta...

    Ostatak priče čista je istorija savremene muzike. Ovekovečena je, između ostalog, nizom blues standarda: Rolling and tumbling, Hoochie coochie man, I just wanna make love to you, Mannish boy, Got my mojo working, Honey bee, Baby please dont go, Sugar sweet, Mean disposition, Forty days and forty nights, The rolling stone blues... Spisku valja pridodati i nazive niza esencijalnih, presudnih bluz albuma velikog Watersa: Muddy Waters at Newport(1960.),Muddy Waters folk singer( 1964.), Fathers and sons( 1969.),London session(1972.) i ubitačni  Hard again(1977.), u saradnji sa Johnny Winterom, teksaškom gitarističkom blues-rock legendom!
     Ovo je kratko, sentimentalno putovanje svetom ključnih, esencijalnih bluz albuma Madija Votersa, ključnih albuma koji su obeležili i usmerili tok savremene muzike, pre svega rokenrola čiji su koreni duboko uronjeni u bluz i dušu velikog čoveka i umetnika Madija Votersa koji je bio jedna od glavnih, ključnih spona u prenošenju i transponovanju duha bluza u moderni rokenrol univerzum ...

Muddy Waters - ,,Fathers and sons“ (1969.)

    Kada se nakon nastupa na ,, Newport jazz festivalu“ i sjajnog albuma ,, Muddy Waters at Newport“, a potom još jednog  moćnog albuma ruralnog, akustičnog bluesa,, Muddy Waters folk singer“ briljantni Waters uspeo približiti belačkoj publici i krenuti ka potpunoj svetskoj slavi ( nakon dve decenije napornog rada), usledio je njegov pokušaj ka još većem komercijalnom proboju, sa nažalost nizom pogrešnih poteza. Krajem šezdesetih objavio je albume: ,, Muddy, brass and the blues“, ,, Electric mud“ i ,, After the rain“, kojima je njegova reputacija vrhunskog blues muzičara bila delimično poljuljana.
    Ono što je na trenutak izgubio odvajajući se od vlastite suštine i tradicije iz koje je ponikao, vratilo mu se ubrzo povratničkim albumom ,, Fathers and sons“(1969.), remek delom ostvarenim u saradnji sa nizom vrhunskih imena sveta blues i rock and roll muzike... Uz pomoć vrsnog blues gitariste Mike Bloomfielda, veličanstvenog čikaškog majstora usne harmonike – Paul Butterfielda i snažne ritam sekcije – Donald ,, Duck“ Dunn & Buddy Miles, Waters je uspeo da povrati moć jednog od utemeljivača moderne muzike, vrsnog autora, pevača i gitariste sveta bluesa, predvodnika koji je svojom magijom raspalio svet rock and rolla – od ultimativnog Chuck Berryja do Claptona, Mayalla, Yardbirdsa i ključnih The Rolling stonesa...

Forty days and forty nights
Since my baby left this town
Sunshinin' all day long
But the rain keep comin' down
She's my life I need her so
Why she left I just don't know

Forty days and forty nights
Since I set right down and cried
Keep rainin' all the time
But the river is runnin' dry
Lord help me it just ain't right
I love that girl with all-a my might

Forty days and forty nights
Since my baby broke my heart
Searchin' for her in a while
Like a blind man in the dark
Love can make a poor man rich
Or break his heart I don't know which

Forty days and forty nights
Like a ship out on the sea
Prayin' for her each night
That she would come back-a home to me
Life is love and love is right
I hope she come back home tonight

    Dvostruki, u svakom pogledu izvrsni album, obasjao je svojom unutrašnjom snagom, maštom, maestralnošću, energijom i kreativnošću tadašnji uzburkani svet moderne muzike, ostajući jednim od temeljnih dela, smernicom za mnoge buduće ljubitelje kvalitetnog zvuka i kreativne energije oslobođene čistom verom, znanjem i beskompromisnošću, stilskom čistotom uronjenom duboko u tradiciju ... Od vatrene ,, railroad“ usne harmonike u ,, All aboard“ sve do razigranosti klasične Muddy Waters magije - ,, Got my mojo working“, gde sve podrhtava od ritma i energije iz dubina duše, ,, Fathers and sons“ prostiru se kao veličanstveni, beskrajni blues univerzum, bogato duhovno iskustvo... ,, Mean disposition“ uvlači se škripavim, nategnutim do granica mogućeg ,, bottleneck“ dodirom pod kožu slušaoca, trepereći, podrhtavajući, zavijajući i ječeći, nošen ehoom katarzične usne harmonike, vokala i klavira koji solira nad ponorom uzbudljive dubine ritam sekcije... Otužni, rastegljivi Muddyjev vokal podstiče čikaški duh melanholije i snage koja pronalazi uporište u nesaznatljivim izvorištima elektrificiranog snoviđenja nekadašnje Delte... ,, Blow wind blow“ osvala pažnju prigušenim ritmovima, moćnim glasom naratora, međuigrama ustreptale harmonike, gitara, pumpajućih klavira i ritam sekcije koja lomi čudesnim ritmovima... Neverovatno puno duha i inspirativnosti, nikad prenaglašeno, samodopadljivo i bezidejnosti... Klasičnom bojom blues sete album boji ,, Can’t lose what you ain’t never had“ – briljantno, odmereno soliranje, jetko, senzualno i neverovatno puno duha... ,, Walkin’ thru the park“ ubrzava ritam, uvodeći atmosferu ovog neverovatno energičnog albuma ka jednom od mnogih vrhunaca – iz srca blues izvorišta izranja ,, Forty days and forty nights“, nadahnuta emocijom usne harmonike, podižući atmosferu do usijanja... Svaki nerv podrhtava u ritmu blues energije, tako senzualno da svakog dobronamernog ostavlja bez daha... ,, Standin’ round cryin’“ spušta tenziju i uobičajenom dinamikom ,, obrće“ dušu slušaoca unutar sveta sete... Gitara nežno jeca, odzvanja škriputavim tonovima, gubi se nošena ehoom hipnotičke energije i iznova se vraća kao još jači emotivni udar, lepota kojoj jednostavno ne možete da odolite... U svega nekoliko minuta Muddy Waters i nekolicina vrhunskih majstora faha isporučuju svu emotivnu snagu i suštinu blues muzike, obarajući slušaoce unutrašnjim ,, blue dodirom“... Sirova ,, I’m ready“ energičnošću uplovljava u mirnu luku ,, Twenty four hours“, noćnog života i barske atmosfere u kojima se odigravaju istinite i veoma senzibilne životne priče ... Priče koje vas prosto slamaju i iznova rađaju – ojačane i spremnije za nove izazove... ,, Sugar sweet“ razigrana bezbrižnošću lagano uvodi priču u antologijski blues biser - ,, Long distance call“, još jednu bemrtnu numeru koja kao eho duše čoveka odzvanja kosmičkim beskrajem... Muddy Waters prosto briljira – i snažnom harizmatičnošću, i neicrpnom energijom, i nadahnutošću, i talentom kojim boji svet bluesa čineći ga tako neodoljivim i ,, nepodnošljivo“ prijatnim svima onima čije je srce otvoreno i čisto...

You say you love me darlin',
Please, call me on the phone sometime
You say you love me darlin',
Please, call me on the phone sometime
When I hear your voice,
Ease my worried mind

One of these days,
I'm gonna show you how nice a man can be
One of these days,
I'm gonna show you just how nice a man can be
I'm gonna buy you a brand, new Cadillac,
If you only speak some good words about me

Hear my phone ringin',
Sound like a long distance call
Hear my phone keep ringin',
Sound like a long distance call
When I picked up my receiver,
The party said another mule kickin' in your stall
    Klasična ,, Baby please don’t go“ osvaja i pleni zaraznim ritmom, dok uzbudljiva ,, Honey bee“ oslobađa beskrajnu količinu jedinstvene watersovske blues energije, uzbudljivog vokala i gitarske tehnike... Magic touch for soul and heart... ,, Honey bee“ se razliva unutar srca slušaoca, ubrzava krvotok, oslobađa i liže rane koje otvoreno krvare, nudi ljubavni napitak za sve neostvarene snove i uzbudljivu, prikrivenu maštu... Sledi još jedan dixonovski blues komad - ,, The Same thing“, vrelo energije, duha i svega onoga što blues čini neponovljivim duhovnim iskustvom i nemerljivo uzbudljivom emotivnom avanturom... Odjavna špica koja zaokružuje celinu i vraća priču na novi, još uzbudljiviji početak - ,, Got my mojo working“, naglašena uzavrelom ,, živom“ atmosferom i učešćem publike, razornim ritmom blues energije dočarava svu raskoš talenta jednog od najvećih blues umetnika svih vremena, čoveka koji je vremenom postao živa legenda i simbol životne priče zvane blues, načina na koji svi ljudi dobre volje poimaju svet i čine ga mnogo boljim i toplijim mestom za život... Blues muzika večno je sunce života koje emituje energiju čiji smo svi mi neponovljivi oblici i izdanci... Muddy Waters i njegove pesme jedna su od najlepših i najtoplijih zraka koji mogu da vas dodirnu i ugreju vam dušu čudesnom toplinom i lepotom... I’m ready, ready for...

Muddy Waters - ,,London sessions“ (1972.)

 ,, London sessions“ predstavlja jedan od bitnih Watersovih albuma, nastao u saradnji sa nizom kvalitetnih rock and roll muzičara: Rory Gallagherom, vatrenim irskim gitaristom i blues posvećenikom, tih godina na vrhuncu svog stvaralaštva i energičnih nastupa, Stevie Winwoodom, jedinstvenim i briljantnim autorom, pevačem, klavijaturistom i majstorom gitare i Rick Grechom, izvrsnim basistom(ex Blind faith i Family)... Nakon kreativnih i eksplozivnih pedesetih i šezdesetih, niza ključnih koncerata, uticaja i albuma, te vrhunca( u kreativnom i sviračkom smislu) – albuma ,, Fathers and sons“(1969.), Waters stiže u Britaniju i snima ,, London sessions“, jedan od svojih presudnih albuma sedamdesetih...
    Uz sirovu i energičnu gitarističku podršku ,, vrele irske krvi“ virtuoznog Gallaghera, stabilnu ritam sekciju doraslu misiji širenja bluesa svetom i genijalnosti jednog od najvećih muzičara koje je svet rock and rolla dao – autora moćnog glasa i talenta za sve, Stevie Winwooda( ex Spencer Davis group, Traffic i Blind faith), Waters je uspeo da prenese magiju rodne Delte na vinil i podari svetu još jedno impresivno remek delo u domenu blues muzike...

Have you ever been walking, walking down that old lonesome road?
Have you ever been walking, walking down that old lonesome road?
No place to go, whee well brown no place to room and board

Things look so lonesome, down that road ahead
Things look so dark, down that road ahead
Been thinkin' of the way you livin', whee well boy and what your mother said

Things look so lonesome, when you ain't got a shelter over your head
Things look so lonesome, when you ain't got a shelter over your head
When you could have been at home, whee well boy sleepin' in a feather bed

 ,, Blind man blues“ lagani je i harmonikom ustreptali uvod u ,, London sessions“, uzbudljivo iskustvo vrsnih muzičara predvođenih živom legendom iz samog srca Mississippija, mesto gde je sve počelo... Moćan Watersov vokal, izvrsni prateći vokal i lepršava neposrednost blues ugođaja... Odmah zatim sledi jedna od besmrtnih blues himni - ,, Key to highway“ - ,, ključ“ za sve ranjena i potištena srca, umetnost dirljive usne harmonike i gitarske briljantnosti... Ništa jednostvanije a opet tako efektno ,, da vas probije znoj“... U istom tonu nastavlja i ,, Young fashioned ways“ – bend praši, prateći majstora na usnoj harmonici i njegov nadmoćan vokal iz srca blues magije... Utisak pojačava maestralna solo deonica – iskričava, čudesno dirljiva i usnom harmonikom produžena do odloženog vrhunca, samog kraja vrele blues vožnje srcem Delte... ,, I’m gonna move to the outskirts of town“ sporim ritmom smiruje uzavrelost tenzije, bojeći glasom i tugom harmonike setne predele onostranog blues ugođaja sveta Muddy Watersa i njegovog vrelinom emocija sprženog Clarksdalea... Dugo i uzbudljivo blues putovanje, veslanje kroz virove i talase duše koja dostojanstveno podnosi bol i nepravde sveta okorelog u ništavilu ,, postojanja“ i ,, vrednostima“ koje to zapravo nisu... ,, Who’s gonna be your sweet man when i’m gone“ čarobni je blues ljubavi, napitak sa nepresušnog i inspirativnog izvorišta, klasični izazov dvanaestice i njenih melanholičnih titraja duše... Lepota čistog postojanja i radost koja proizilazi iz tuge gubitka, nemanja, poniženja i pogaženog dostojanstva, iz nelogičnosti nedostupne onima koji su ogrezli u bezosećajnosti, oholosti, gramzivosti i mogućnosti da prime lepote besmrtne svetlosti, njenu energiju...
 ,, Walking blues“ dovodi atmosferu do usijanja – u pitanju je krucijalni blues snimak, sve ono najbolje izvučeno iz srži i srca neponovljive Muddy Waters magije, iz njenog srca Delte i jedinstvene kreativne virtuoznosti... ,, Walking blues“ je slatki hod po mukama, bit ljudi dobre volje i umetničkog čarobnjaštva, snage ljubavi i duše sa kojima je moguće sve... Minimalističan, srčan, briljantno rezak i inventivan, uokviren glasom kojem je nemoguće odoleti, delo genija koji stvar ume da pojednostavi do nivoa savršenstva i nerasklopivosti... Momenat u kojemu se sažimaju večnost i radost življenja, savršenstvo forme, čisti svet ideja oslobođen sveg mogućeg balasta i same pomisli na ispraznost...
    Na večnu lepotu i snagu emocije ,, Walking bluesa“ smelo se nastavlja dvojakošću emocija i blues strepnji razigrana ,, I’m ready“ i veoma, veoma tužna ,, Sad sad day“, svojim izvornim lepotama čistote i nevinosti ,, isprljane“škriputavim slide solažama i otužnim vokalom ljubavnih nedoumica... Ustreptala i džezirana ,, I don’t know why“ definitivno oslobađa uzavreli duh Delte iz boce bluesa Muddy Watersa i ostavlja ga da večno luta ulicama Londona, čineći svet hladne i maglovite britanske prestonice mnogo uzbudljivijim i toplijim, ugodnijim mestom za život i stvaralaštvo... Obale Temze ostale su svedok ove čarobne blues priče, magije i iskustva koje se nikad ne zaboravlja... Like walkin’ blues...

Muddy Waters - ,,Hard again“ (1977.)

    Nakon teške saobraćajne nesreće(1973. godine), smanjenog intenziteta rada, napuštanja tada već oslabljene legendarne kompanije ,, Chess records“ i albuma snimljenog u Woodstocku(1975.), jedan od najznačajnijih blues umetnika svih vremena – pevač, kompozitor i gitarista – Muddy Waters prelazi u kompaniju ,, Blue sky“, vlasništvo Stevea Paula, menadžera briljantnog blues-rock gitariste Johnnyja Wintera... Pomenuti događaj inicirao je saradnju Watersa i Wintera, čija je posledica bio jedan od najboljih blues albuma u poslednjih pola veka - ,, Hard again“, remek delo impresivne energije, emocije i jedinstvenog blues feelinga, osećaja koji se teško da opisati samo rečima( ako ga pre toga niste doživeli na vlastitoj koži)...
    Kao producent albuma pojavljuje se pomenuti Johnny Winter( provereni majstor blues gitare i jedan od najimpresivnijih stvaraoca na polju bluesa sedamdesetih). On je u potpunosti uspeo da dočara svu snagu duha majstora Watersa, veoma moćno oživevši snagu Watersovih snimki iz njegovog veličanstvenog perioda – pedesetih, kada su nastala mnoga od njegovih klasičnih dela na polju bluesa. Winter se na albumu pojavljuje i kao gitarista, tvorac mnoštva zadivljujućih gitarskih solo deonica. Impresivnu partiju pružio je na albumu i slavni usni harmonikaš James Cotton, dugogodišnji Watersov saradnik. Ista postava je nakon završetka albuma otišla i na kratku američku turneju...
  Ooooooh, yeah, ooh, yeah

Everythin', everythin', everythin's gonna be alright this mornin'
Ooh yeah, whoaw
Now when I was a young boy, at the age of five
My mother said I was, gonna be the greatest man alive
But now I'm a man, way past 21
Want you to believe me baby,
I had lot's of fun
I'm a man
I spell mmm, aaa child, nnn
That represents man
No B, O child, Y
That mean mannish boy
I'm a man
I'm a full grown man
I'm a man
I'm a natural born lovers man
I'm a man
I'm a rollin' stone
I'm a man
I'm a hoochie coochie man

Sittin' on the outside, just me and my mate
You know I'm made to move you honey,
Come up two hours late
Wasn't that a man
I spell mmm, aaa child, nnn
That represents man
No B, O child, Y
That mean mannish boy
I'm a man
I'm a full grown man
Man
I'm a natural born lovers man
Man
I'm a rollin' stone
Man-child
I'm a hoochie coochie man

The line I shoot will never miss
When I make love to a woman,
She can't resist
I think I go down,
To old Kansas Stew
I'm gonna bring back my second cousin,
That little Johnny Cocheroo
All you little girls,
Sittin'out at that line
I can make love to you woman,
In five minutes time
Ain't that a man
I spell mmm, aaa child, nnn
That represents man
No B, O child, Y
That mean mannish boy
Man
I'm a full grown man
Man
I'm a natural born lovers man
Man
I'm a rollin' stone
I'm a man-child
I'm a hoochie coochie man
Well, well, well, well
Hurry, hurry, hurry, hurry
Don't hurt me, don't hurt me child
Don't hurt me, don't hurt, don't hurt me child
Well, well, well, well

Yeah     

    Briljantni ,, Hard again“ otvara pesma za sva vremena - ,, Mannish boy“, u klasičnom blues maniru i gitarom apostrofirano ,, Oooo, yeah...“ harizmatičnog čikaškog velemajstora Watersa... Klasični blues kliše, vatrena kombinacija ritma koji se ponavlja, valja i mrvi strukturu unutrašnjom magijom, lepotom i snagom duše otvarajući prostor vokalu koji pleše po površini uzavrele atmosfere( pojačan snagom pratećih usklika), gitare koja u kombinaciji sa usnom harmonikom održava tenziju, hrani dušu snagom setne vedrine i bolno intenzivne emocije... Neverovatnom količinom emotivnog naboja i zgusnutim narativnom plesnom strukturom Waters kao retko koji blues man uspeva da veže pažnju slušaoca i razornim ritmom održi pesmu celim njenim tokom u ekstatičnom duhu, kulminaciji bez predaha koja dira dušu... Svakako jedan od najjačih momenata u istoriji blues muzike, nešto tako jednostavno i moćno da vas posle prvog slušanja veže nepovratno i trajno... I dok još ne uspete da se oporavite od početnog emotivnog šoka, na ,, Mannish boy“ se nadovezuje ništa manje intenzivno blues putovanje sa ,, Bus driver“ epopejom , putovanje nepreglednim prostranstvima blues prerije života i srca koje kuca u dvanaest setnih taktova ljubavi, prijateljstva, bola i empatije... Lepršavi zvuk usne harmonike Jamesa Cottona trepereći ,, rutom 66“ poziva vozača autobusa da krene na blues putešestviju, praćen zvukom klavira i Winterove gitare koja podrhtava u ritmu krvotoka besmrtnog Mississippija, Delte i postojbine bluesa... Solirajući veoma emotivno, praćen glasom sugestivnog i moćnog blues naratora Muddy Watersa, uz zadivljujuću bravuru Cottona i klavirske deonice koje trepere na obroncima stabilnog ritma, Winter i ekipa grade zvučnu kulisu koja ispunjava u potpunosti bilo čiju dušu željnu prave avanture i duhovne energije... Reči, slabašne i ograničene, vuku se nemoćno za lepotom misije otelotvorene besmrtnom ,, Bus driver“... Atmosfera albuma odiše nekom nepojmljivom i neopisivom lepotom i snagom duhovne blues energije, poletnošću, svežinom, zapaljivim ritmovima, nadahnutošću i zadivljujućom silinom vokala i zvuka. Sve neprestano teče i pulsira, nabijeno i ustreptalo obiljem predivnih i snažnih emocija i ritma, pružajući osnovu za uzletanje i soliranje Muddyjevog vokala i gitare, Winterove ubitačne gitarske magije, usne harmonike i klavira... bez predaha, usiljenosti, nategnutosti ili bilo kave mogućnosti dosade i ponavljanja...
 ,, Jealous hearted man“ perfektno cupka, poskakuje i mrvi moćnim ritmom nadahnutih blues majstora, veličajući snagu jednog jedinstvenog viđenja života... Na nju se nadovezuje vedrinom i poletnošću ,, I want to be loved“. Muddy Watersov jedinstveni vokla uzleće na nadahnutoj muzičkoj podlozi, lepršajući na orkanskom vetru Winterovih solaža i lepoti predivne usne harmonike Jamesa Cottona... Potmula, eksplozivna i emotivna muzika čistog srca i velike blues duše, autentično iskustvo, neuporedivo sa bilo čim sličnim ili približno moćnim – veliki, veoma veliki izazov majstora i ljudskih gromada... I kada pomislite da ne može dalje i bolje zapljusnu vas talasi Winterove ,, metal body“ gitare i glas koji dira dušu iskovan u peći legendarnog Clarksdalea, središta delte Mississippija... ,, I can’t be satisfied“ je još jedna besmrtna blues numera, merilo vrednosti većine stvari i još jedan dokaz veličine, vitalnosti, kreativnosti i poletnosti blues magije, nečega čemu je prosto nemoguće odoleti... ,, The Blues had a baby and they named it rock and roll“ klati se i valja na vratu gitara Watersa i Wintera, smrtonosno dobre kombinacije duha, talenata, siline, harizmi i neuništive energije... Nothing but the blues, yeah!... ,, Deep down in Florida“ ponire u ,, deep blue“ prostore ,, dobrog čoveka koji se oseća loše“, vibrira i prži iznutra, secira dušu, rasklapa je i sklapa, hvata sve njene rafinirane treptaje i obogaćuje nemerljivom lepotom, naslagama dobrote i sete koja se raduje životu uprkos svom zlu ovoga sveta u koji je nemilosrdno bačena – bez odgovora, utehe i suštine saznanja... Very, very deep and blue! Samo središte moćne Delte, savršen spoj vokala, gitare, harmonike i ritma, tako dirljivo da ostavlja bez daha... Nakon dubokog setnog poniranja, Waters i ekipa izranjaju na svetlost novog blues dana sa ,, Crosseyed cat“ noseći dahom pesme komadiće nade do nekog novog blues svratišta, stanice za one koji večno tragaju i nude mogućnost praštanja u zamenu za mržnju, zlobu, zavist i taštinu, licemerne vladare posrnulog sveta!
 ,, Little girl“, još jedan setni, lepršavi i dirljivi blues zaokružuje priču ovog vanvremenskog albuma. ,, Hard again“ ostaje jedno od onih dela kojima se stalno vraćate sa istom ili još većom radošću, pronalazeći uvek iznova neki novi skriveni dar majstora svog zanata... Zahvaljujući umetnicima poput Watersa, Wintera ili Cottona blues ostaje večnom tajnom i inspiracijom unutar sveta muzike, jednog od najlepših Božijih darova koji mogu da vas dodirnu, oraspolože i prosvetle...

Dragan Uzelac