Retko se desi, ako se uopšte desi, da knjige koje nisu pisane kao roman - ispadnu roman. Biblioteka noću napisana je po svim pravilima pisanja romana: glavni lik je Biblioteka, čiji razvojni put pratimo od praistorije do danas, a koja od trenutka kad se sa njom upoznamo do samog kraja, zri i usložnjava se, kao i svaki drugi lik, stvaran ili ne. I kao i svaki drugi lik u drami i Biblioteka strada, ali se diže i obnavlja, poput Feniksa, iz sopstvenog pepela.
Biblioteka prati razvoj društva – što složenije društvo to složenija biblioteka i obrnuto. Prateći njen razvoj, autor prati razvoj čovečanstva, ali i sebe kao pisca i pojedinca u tom društvu, jer je i sam vlasnik jedne biblioteke. Analize i viđenja koje je Alberto Mangel izneo duboko su proživljena i promišljena, pa ova knjiga mora biti važno, ako ne i glavno, štivo svakog onog ko želi da se oproba u pisanju. Prisan odnos koji autor gaji prema knjizi i biblioteci očaravajuće je tanan i dirljiv. Malo je takvih poznavalaca knjige.

Tamara Lujak