Iluminacija (engl. illumination, franc. enluminure, ital. miniatura) slikarska tehnika, oprema i ukras minijaturama, inicijalima i ornamentima margina rukopisa. Bogatstvo ukrasa odražava vrednovanje pisane reči, a primena zlata u dekoraciji cenu koja se pridavala rukopisnoj knjizi u pojedinim razdobljima.
Već su „Knjige mrtvih“ u doba faraona bile ukrašene minijaturama, jednako kao i neki fragmenti papirusa i pergamenta iz vremena starih Grka i Rimljana. Iako antičkog porekla, iluminacija je izraziti izdanak srednjovekovnog slikarstva: njen je razvoj vezan za uspon rukom pisane knjige do kojeg dolazi u doba opadanja antičke kulture. Skupocena iluminacija rukom pisanih knjiga – Biblije i evanđelista – namenjenih obredu prilikom liturgijskih svečanosti, nastaje isključivo u manastirima.
Od XII veka ona služi privatnoj upotrebi. Pred kraj XIII veka manastiri prepuštaju svoj monopol iluminiranja knjiga univerzitetima oko kojih se tada okupljaju skriptorske radionice. U toku idućih vekova iluminacija se sve više sekularizira; vezana uz rukopise, ona prati njihov razvoj i opadanje, da bi konačno zakržljala u crtanim viticama koje krase prve štampane knjige i da bi na kraju odumrla pretopljena u šablone.
Prava iluminacija rukopisa javlja se tek u razdoblju kad se prešlo sa svitka papirusa na kodeks pisan na pergamentu. Slike teku epski, u strogo uokvirenom prostoru koji je često raščlanjen četvorouglima, tako da su prozori prikazani kao iza rešetaka. Umesto uobičajenih pravougaonih šema, tekst izuzetno poprima figuralne obrise. Odnos slike i teksta – u kojem slova ostaju neutralni znakovi poređani u stupce (izuzetno u figure) – gubi svoje značenje već u VI veku, kad se u italijanskoj minijaturi javljaju prvi inicijali. Vrednost inicijala raste s važnošću reči, rečenice ili poglavlja koje ono otvara. Prema onome što simbolizuje inicijal dobija svoj ukras i položaj na ispisanoj stranici.
U slikarstvu VII – VIII veka prepliću se „varvarsko“ nasleđe s mediteranskom umetnošću, pa se krst javlja kao glavni motiv dekoracije. Osmanlije obogaćuju Vizantiju svojim arabeskama u kojima se slova sve više zapliću i gube u nečitljivosti, dok Langobardi uvode pleterni ornament koji u Engleskoj i Irskoj dobija komplikovani duktus koji podseća na metalne ukrase Kelta. Rukopisnu iluminaciju Sloveni su primili zajedno s pismom iz Vizantije u IX – X veku, kad se ta vrsta umetnosti nalazila na svom vrhuncu u svim svojim elementima – minijaturi, ornamentu i inicijalu.
Pred kraj XIII veka jedan od osnovnih dekorativnih motiva islamskog sveta, palmeta, postaje klasičan ukras evropske iluminacije. U tom previranju čudnih plodova mašte, s komplikovanim prepletom ljudskih likova i fantastičnih nakaza sa stilizovanom florom, nastaju drolerije (šaljivi prizori s ljudskim i životinjskim likovima na rubovima srednjovekovnih rukopisa) koje satirički galski duh zadržava duboko u XVI veku, i prenosi ih na margine štampanih knjiga.
Renesansa zadržava još dugo u iluminaciji smisao za arabesku i grčko-rimsku bizarnost, ali ih niže u strogo određenom okviru koji okružuje tekst (ferarska škola). Ostvaruje se i dominacija pisanog stupca koji se odvojio od slike, i čista funkcionalnost rimskog slova. Predmeti u inicijalima raspoređuju se po dubini a u pozadini se otvara pejzaž. Prelazeći iz dvodimenzionalnosti dekoracije u perspektivu, iluminacija već prekoračuje svoje granice, a postepeno je zamenjuje štafelajno slikarstvo. Iz tih tradicija proizlaze prve štampane knjige koje još uvek prepuštaju svoje margine iluminatorima. Bogatstvom fantazije i ukrasa iluminirani su rukopisi i u idućim vekovima inspirisali pisare diploma, dekreta, pa i crkvenih knjiga koje su se i dalje u XVII i XVIII veku prepisivale, uglavnom samo po još nekim zabačenim manastirima.
U XVI, XVII i XVIII veku – u vreme odumiranja evropske iluminacije – orijentalna minijatura dostiže svoj vrhunac. Međutim, turske, persijske i indijske minijature uglavnom su pojedinačne slike i legende propraćene tekstom; tek se izuzetno pojavljuju rukopisi ukrašeni ornamentalnim motivima. Iluminacija je ostala vezana za evropsku umetnost koje je uslovila njen razvoj i njen nestanak.
Priredila Tamara Lujak