Mića Popović

Mića Popović, čuveni slikar, pisac, scenarista i reditelj rođen je 12. juna 1923. u Loznici. Živeo je u Parizu od 1951. do 1954, u Njujorku od 1980. do 1982. ali najveći deo života proveo je u Beogradu, gde je i preminuo 22. decembra 1996.

Za sve filmove koje je režirao bio je i scenarista osim za film ''Burduš'' za koji je scenario napisao Žika Lazić. Pored toga što je pisao za svoje filmove, Mića je bio i scenarista TV drame ''Amerikanka'' iz 1965. i filma ''Prirodna granica'' iz 1970. Te 1970. godine završila se njegova karijera reditelja i scenariste koju je on samovoljno napustio, iako zabranjivan, dostojanstveno i bez ogorčenja, da bi se posvetio sasvim slikarstvu, što je zapravo i bila njegova glavna životna misija. Ipak, nikako ne treba smatrati da je Mića imao manje važne filmove od filmova ostalih reditelja tog vremena, zbog slikarstva kao glavne preokupacije. Njegovo filmsko stvaralaštvo ostaće veoma bitno svedočanstvo za istoriju domaće kinematografije jer Mića je pre svega neizbežna figura u razgovorima o crnom talasu. Kao i svi crnotalasni akteri i Mića Popović je imao problema sa svim svojim filmskim ostvarenjima. Od njegovog debitanskog projekta ''Farovi i deca'' u kojem je trebao da igra glavnu ulogu Momo Kapor, do čije realizacije nikada nije došlo, preko filmova ''Čovek iz hrastove šume'' iz 1964, ''Roj'' iz 1966, ''Hasanaginica'' iz 1967, ''Delije'' iz 1968, do poslednjeg filma ''Burduš'' iz 1970.

Iako vlada mišljenje kod pojedinih formalista da su pisci bliži filmskoj umetnosti nego slikari, Mića je verovatno prvi koji je razbio te predrasude kod nas. Slikarstvo kao vizuelna umetnost u neraskidivoj je vezi sa filmom od samog nastanka filmske trake kada nije bila toliko važna sama priča, kada nije bilo tona, već je postojala samo vizuelna predstava.

Mića Popović je na jedan veoma zanimljiv način spojio slikarstvo i film i izvukao i iz jedne i iz druge umetnosti nit koja ih ujedinjuje. Tako je Gvozden, lik iz filma ''Delije'' koga je tumačio Bata Stojković, Mićin omiljeni glumac, ovekovečen i na Mićinim slikarskim platnima.

Popović je nerado govorio o svojim filmovima, verovatno zbog toga što sebe nije smatrao rediteljem, te je u jednom intervjuu, da bi okarakterisao svoj izlet u film, sebe nazvao ''gostujućim rediteljem''. Ipak i pored toga što se filmom zvanično bavio samo od 1964. do 1970, ostavio je za to vreme iza sebe kvalitetan opus kojim mogu da se pored ljubitelja umetničkog filma, ponose i slikari, što su imali u svojim redovima filmskog autora, a i reditelji, što su imali renesansnog slikara.